Neyi ve neden kutladık anlayamadım.
Bir devletin vatandaşını doyuramayıp başka ülkelere yollaması ve ardından bunu bir övünç meselesi yapması sşzce de tuhaf değil mi?
Bizim devletimiz elimize bir tahta bavul ve bir pasaport verip “haydi güle güle git, memlekete döviz getir” dedi.
Ne dil öğretti, ne gideceği ülke hakkında bilgi verdi..
Alman devleti “Gastarbeiter” leri yani misafir işçileri alıp sadece bir kişinin kalabileceği bir odaya 30-40 kişiyi doldurdu.
Ayda yılda bir tercüman yollayıp sözde dertlerini dinletti ya da gerekli belgeleri doldurttu.
Ne kendi devletimizden ne de içinde yaşadığımız devlet tarafından eğitillmedik, sahip çıkılmadık.
Almanya’da yabancı, kendi ülkemizde Alamancı olduk ve yolunacak kaz gözüyle bakıldık.
Devletimiz dövize sıkıştığında Döviz Osman’ı yolladı “Vatan-Millet-Sakaraya” nutukları çekerek gurbetçinin duygularını sömürerek elinde ne varsa alıp götürdü.
Sonra sahte holdigler geldi, kalanını da onlar götürdü.
Ama Almanyalı Türkler pes etmedi, çalıştı, ter döktü, emek verdi, ezildi, dışlandı, yakıldı ama bu günkü hale geldi.
Çocuklarımız okudu doktor, avukat, mühendis vs. oldu.
SADECE ALMANYA’DA 70 BİN TÜRK İŞ YERİ VE 300 BİN KİŞİYE İSTİHDAM
Sadece Almanya’da 70 binin üzerinde Türk işletmesi ve 300 binin üzerinde kişiye iş imkanı sağladık. Alman Merkez Bankası yönetim kurulu eski üyesi Sarrazin ve onun gibi zihniyette olanlar kıskandılar. “Türkler sadece manav ve dönerden anlar” diyen Sarraizin’in kıskandığı manav, Sarrazin’in bir yılda kazandığı parayı bir günde kazanıyor. Küçümsediği döner sektörünün yıllık cirosu 4 milyar Euro kin bu sadece resmi rakam, bir de bunun dışında gayrı resmi miktar var ki en az gerçek rakamın iki katı olduğuna inanıyorum.
AH BİR DE SAHİBİMİZ OLSAYDI
Bizim insanımızda korkunç bir ticari cesaret vardır ama ticari kültürleri sadec ekendi kendilerine edindikleir bilgilerle sınırlıdır. Bu cesaretin yanında bir de hem kendi devletimiz hem de yaşadığpımız ülke yetkilileri bu insanlara sahip cıksaydı, destek verseydi şu andaki ekonomi potansiyelimiz kat at artardı.
Ne dil öğretti, ne gideceği ülke hakkında bilgi verdi..
Alman devleti “Gastarbeiter” leri yani misafir işçileri alıp sadece bir kişinin kalabileceği bir odaya 30-40 kişiyi doldurdu.
Ayda yılda bir tercüman yollayıp sözde dertlerini dinletti ya da gerekli belgeleri doldurttu.
Ne kendi devletimizden ne de içinde yaşadığımız devlet tarafından eğitillmedik, sahip çıkılmadık.
Almanya’da yabancı, kendi ülkemizde Alamancı olduk ve yolunacak kaz gözüyle bakıldık.
Devletimiz dövize sıkıştığında Döviz Osman’ı yolladı “Vatan-Millet-Sakaraya” nutukları çekerek gurbetçinin duygularını sömürerek elinde ne varsa alıp götürdü.
Sonra sahte holdigler geldi, kalanını da onlar götürdü.
Ama Almanyalı Türkler pes etmedi, çalıştı, ter döktü, emek verdi, ezildi, dışlandı, yakıldı ama bu günkü hale geldi.
Çocuklarımız okudu doktor, avukat, mühendis vs. oldu.
SADECE ALMANYA’DA 70 BİN TÜRK İŞ YERİ VE 300 BİN KİŞİYE İSTİHDAM
Sadece Almanya’da 70 binin üzerinde Türk işletmesi ve 300 binin üzerinde kişiye iş imkanı sağladık. Alman Merkez Bankası yönetim kurulu eski üyesi Sarrazin ve onun gibi zihniyette olanlar kıskandılar. “Türkler sadece manav ve dönerden anlar” diyen Sarraizin’in kıskandığı manav, Sarrazin’in bir yılda kazandığı parayı bir günde kazanıyor. Küçümsediği döner sektörünün yıllık cirosu 4 milyar Euro kin bu sadece resmi rakam, bir de bunun dışında gayrı resmi miktar var ki en az gerçek rakamın iki katı olduğuna inanıyorum.
AH BİR DE SAHİBİMİZ OLSAYDI
Bizim insanımızda korkunç bir ticari cesaret vardır ama ticari kültürleri sadec ekendi kendilerine edindikleir bilgilerle sınırlıdır. Bu cesaretin yanında bir de hem kendi devletimiz hem de yaşadığpımız ülke yetkilileri bu insanlara sahip cıksaydı, destek verseydi şu andaki ekonomi potansiyelimiz kat at artardı.